Аҳолии ин хитта (болооби Қашқадарё ва Сурхондарё, соли 1882) саросар тоҷик мебошанд, куллан онҳо зебову пуртоқат ҳастанд. Яборский И.Л. Манбаъ: Қубодиёнӣ, Раҳим Мусулмониён. Тоҷикон, 2500 сол... – Душанбе: Адиб, 2005. – 98 с. – С. 54

ФЕҲРАСТ ВА КИТОБҲО

Китоби “Ҷондоруи ҷон” маҷмӯаи даҳуми аъзои Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон Абдулфаттоҳ Кулолӣ мебошад. Дар ин китоб 132 ғазал ва 3 ғазалмаснавии дар татаббуи шайх Камол иншошудаи шоир гирдоварда шудааст. Муаллиф бо китоби нави худ на танхо бо ҳамзамонон, балки бо гузаштагони гавҳаршиноси нерӯманд баҳс  ороста, паҳлӯҳои тозаи маъниро кушода, хонандаро барои қавй гардондани ҷаҳони андеша таҳрик додааст. Дар тазминҳои Кулолӣ дар қатори маънихои ирфони зикри замон, дарду доғи замин, рафторхои ношоистаи Амрико нисбати давлатҳои Ироқ, Афғонистон, Миср, Фаластин, Сурия, норасоиҳои иҷтимоию иқтисодии мардум ба чашм мерасанд.

Китоб ба алоқамандони шеъри муосир дар нашриёти “Ношир”-и шаҳри Хуҷанд дар ҳаҷми 516 саҳифа бо теъдоди  300 нусха мунташир шудааст.